W orzecznictwie unijnym dostrzega się, że niektóre stanowiska mogą być bardziej predysponowane dla mężczyzn niż dla kobiet. Takie podejście budzi pewne wątpliwości biorąc pod uwagę liczne przepisy, które stanowią o równości w zatrudnianiu kobiet i mężczyzn. W szczególności wskazać należy na następujące:

• Dyrektywa 2006/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równości szans oraz równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy (wersja przeredagowana) (Dz. U. UE. L. z 2006 r. Nr 204, str. 23)
• Dyrektywa Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiająca ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy (Dz. U. UE. L. z 2000 r. Nr 303, str. 16)
• Konwencja (NR 100) dotycząca jednakowego wynagrodzenia dla pracujących mężczyzn i kobiet za pracę jednakowej wartości, przyjęta w Genewie dnia 29 czerwca 1951 r. (Dz. U. z 1955 r. Nr 38, poz. 238)
• Konwencja (Nr 111) dotycząca dyskryminacji w zakresie zatrudnienia i wykonywania zawodu przyjęta w Genewie dnia 25 czerwca 1958 r. (Dz. U. z 1961 r. Nr 42, poz. 218)
• Art.  11³, art. 18^3a , art. 94 pkt 2b Kodeksu pracy

Warto podkreślić, że nie jest dopuszczalna nie tylko dyskryminacja bezpośrednia lub pośrednia z uwagi na płeć ale również pracownicy powinni być traktowani równo w szczególności bez względu na wiek, religię, przekonania polityczne, wyznanie, pochodzenie etniczne, orientację seksualną, niepełnosprawność, przynależność związkową a także bez względu na zatrudnienie na czas nieokreślony lub określony albo w pełnym lub niepełnym wymiarze czasu pracy. Zróżnicowanie przez pracodawcę sytuacji pracownika z jednej lub kilku określonych w art. 18^3a § 1 Kp przyczyn, którego skutkiem jest w szczególności: odmowa nawiązania lub rozwiązania stosunku pracy, niekorzystne ukształtowanie wynagrodzenia za pracę lub innych warunków zatrudnienia albo pominięci przy awansowaniu lub przyznaniu innych świadczeń związanych z pracą, pominięcie przy typowaniu do udziału w szkoleniach podnoszących kwalifikacje, należy do naruszenia zasady równego traktowania w zatrudnieniu. Zakaz dyskryminacji można rozpatrywać na płaszczyznach:

• procesu zatrudnienia i zwalniania,
• kierowania na szkolenia
• wynagradzania

Cóż jednak, gdy zapadają wyroki jak ten w sprawie C-222/84 odnośnie zatrudnienia w policji, gdzie Trybunał Sprawiedliwości UE uznał, że przypadki dyskryminacji ze względu na płeć uzasadnione względami ochrony bezpieczeństwa publicznego należy rozpatrywać w świetle odstępstw od zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn. Wyrok wskazuje, że warunki wykonywania niektórych zadań policji mogą być tego rodzaju, że płeć stanowi rozstrzygający warunek ich wykonywania. Państwo członkowskie może zatem zastrzec dla mężczyzn wykonywanie tych zadań oraz niezbędne szkolenie zawodowe. W takim wypadku państwa członkowskie zobowiązane są dokonywać okresowej oceny tych zadań w celu ustalenia, czy, biorąc pod uwagę zmiany warunków społecznych, utrzymywanie odstępstwa od zasad ogólnych dyrektywy znajduje jeszcze uzasadnienie.

ar