Zgodnie z obowiązującymi przepisami, w przypadku pracowników, którzy są zatrudnieni na takim samym stanowisku i wykonują tę samą pracę, pracodawca jest zobowiązany do ich równego wynagradzania. Stanowi o tym art. 18(3c) § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy (t.j. Dz.U. 1974 nr 24 poz. 141 z późn. zm.) Pracownicy mają prawo do jednakowego wynagrodzenia za jednakową pracę lub za pracę o jednakowej wartości. Art. 18(3c) § 2 cytowanej ustawy podkreśla, że wynagrodzenie, o którym mowa w § 1, obejmuje wszystkie składniki wynagrodzenia, bez względu na ich nazwę i charakter, a także inne świadczenia związane z pracą, przyznawane pracownikom w formie pieniężnej lub w innej formie niż pieniężna.

Analizując przywołany przepis, w przypadku obowiązywania benefitu pozapłacowego dla pracowników, w postaci ubezpieczenia grupowego, w przypadku pracowników wykonujących tę samą pracę, fakt krótkiego okresu zatrudnienia nie może być decydującym. Podobne stanowisko przedstawia Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 marca 2019 r. sygn. akt II PK 310/17 (nr LEX 2638607). Sąd Najwyższy zauważa więc, że doświadczenie zawodowe stanowiące efekt długotrwałego wykonywania określonych obowiązków pracowniczych może wpływać na wysokość wynagrodzenia konkretnych pracowników, o ile przekłada się na różny sposób wykonywania przez nich pracy. Jeśli natomiast efekt wykonywania takiej samej pracy przez porównywanych pracowników, mimo posiadania przez część z nich większego doświadczenia zawodowego, jest taki sam, to występujące pomiędzy nimi różnice w wynagrodzeniu naruszają zasadę równych praw w zatrudnieniu.